zaterdag 30 mei 2009

Van je familie moet je het hebben





















Vanwege mijn aanstaande verjaardag (8 juni) stuur ik per mail wat uitnodigingen voor zondag 7 juni naar de familie. Cadeautips: staan dit jaar in het teken van Compostela. Broer Harrie stuurt onmiddellijk een antwoord terug. Ik laat het hier maar gewoon zien. Maar zelf meefietsen, ho maar!

Ger, Broer, Jongen toch.
Wat is hier aan de hand. Ga je op je oude dag nog sportief doen. En dan ook nog deze christelijke tocht. Ik moet eens goed nadenken hoe ik je op die leeftijd nog kan helpen. Of komt nu de seminarie periode (of hoe heette die periode na de MULO ook alweer) weer de kop op steken. Ik zal Gemma eens bellen, met haar heb ik zeker te doen en je zonen hebben me altijd al gewaarschuwd als er een kerk in de buurt kwam.
En dan ook nog met de fiets. Realiseer je wel dat er af en toe reparatie nodig is en de meest technische broer ben je nu ook weer niet. Verder zal bergaf wel lukken maar wens je succes bij het klimmen met dat goddelijke sportieve lichaam.
Grote broer, maak je niet ongerust, een weekje rust en het komt weer goed. 7 Juni zullen we het er wel over hebben. Ik denk dat ik beter een flesje water mee kan brengen voor die 2400 km, dat zul je regelmatig moeten vullen.
Dit had ik nooit kunnen voorspellen en in mijn glazen bol zie ik het ook niet.
Maar het is wel knap, gewoon doen. Ik krijg waardering voor je ouwe-jongen.

Harrie

Kijk, zo wordt de uitdaging alleen maar groter. Getergd tot op het bot. Ik spring vanmiddag gewoon op mijn ouwe Batavus om alvast een paar kilometer in de benen te hebben. Weliswaar is hier geen enkele berghelling te zien, maar de straffe wind maakt veel goed. Ik ga me het schompes fietsen.

Uit balorigheid dus vanmiddag maar op de fiets geklommen: de Maas overgestoken, dan met volle wind op kop naar Arcen, daar een coupe ijs (*) gegeten, dan door naar Broekuizen, met het veerpont daarvoor weer over moeten steken, vervolgens langs de Maas naar Lottum en dan nog een kilometer of vijf, en weer thuis. Een dikke twintig kilometer in de benen. Nog niet 1% van die 2400, maar wie het kleine niet eert...

(*) Op het Maasterras in Arcen een Coupe Harry naar binnen gewerkt: malaga, stracciatella, tiramusu met boerenjongens, advocaat en slagroom. Gewoon fietsdoping.

donderdag 28 mei 2009

ON THE ROAD: en maar denken aan de CAMINO

Me vandaag aangemeld als lid van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. De eerste stap naar het moment dat ik op de fiets stap en de 2400 kilometer onder de banden door laat persen alvorens in het barre Galicië af te stappen op het plein van de kathedraal van Sint Jacob in Santiago de Compostela.
Fietsmaat Peter trapt zich ondertussen door zijn laatste maanden van zijn arbeidzame leven heen.
Het voorziene moment is voorjaar 2010, medio mei waarschijnlijk. Tot die tijd moet de ijzeren conditie worden opgebouwd. Kilometers in de benen, waar die dan ook mogen zitten. De Noord Limburgse heuvels zijn daarvoor waarschijnlijk te laag. Misschien ook maar eens een dag afzien in het hooggebergte van het zuiden van de provincie. Of in Belgiëland, de Ardennen. Hoewel daar de verleidingen om na een paar kilometer achter een grote kelk Leffe Brune te gaan zitten misschien te groot is.
Kortom, On the road, en maar denken aan de Camino.

EN TOCH... ook de 'Middeleeuwse' pelgrim zag beren op de weg:
* vreemde ziektes gooien roet in het sobere pelgrimseten
* de derde fietsgenoot heeft zich nog niet gemeld
* in de lente van 2010 razen er moessons over Frankrijk
* de lange weg ligt bezaaid met spijkers en glasscherven

Maar de toverstaf van Sint Jacob zal alle onheil bezweren. Immers, ik was al eens op plekken waar zijn geest nog voelbaar was: Vézelay, Conques, Saint-Jean Pied-de-Port. Over betere passe-partouts kun je niet beschikken.