Vanavond de brug over naar het nieuwe jaar 2010. Hopelijk het jaar dat fietsend Santiago de Compostela bereikt zal worden. In deze koude tijd niet iets om de hele dag mee bezig te zijn, maar als in februari (hopelijk) de eerste wat warmere dagen zich aandienen, dan zal het ongetwijfeld gaan kriebelen. De brug: alsof je de Puente la Reina overfietst. Maar zover is het nog niet. Nog lang niet.
De fietsconditie is er de laatste weken niet beter op geworden. Integendeel. Alleerst is er het alibi van de barre weersomstandigheden. Sneeuw, gladheid en vrieskou helpen je wel uit het zadel. Weinig kilometers gemaakt, dus. En anders is er wel het toenemen van het gewicht. Ik geef de schuld aan de kerk en de maatschappij. Zoveel feestdagen op een rij. Het moest niet kunnen. Natuurlijk: eigen schuld dikke bult. Want dagen achtereen vier- en vijfgangen menu's naar binnen werken in combinatie met een glissando van diverse soorten en kleuren wijn, dat is de goden verzoeken! De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. De camino naar Santiago laat je geen escape. Gewoon: minder eten, meer bewegen, het hoofd en de maag leeg houden. Als een boeddhist op de fiets. En als dat niet kan, dan maar als pseudo franciscaan of minderbroeder.
Morgen een nieuwe start: 1 januari 2010. Een heilig jaar voor iedereen die op weg gaat naar Santiago de Compostela. Kom over de brug, lijkt Sint Jacob te roepen. Of verbeeld ik het me maar. Maar die Puente la Reina, die blijft me intrigeren. Nu nog de fiets op en gewoon die paar duizend kilometer onder je banden weg zien glijden.
