Aan het einde van de 11e eeuw en zeker na de eerste kruistocht in 1085 groeide Santiago de Compostela uit tot een van de topbedevaartsoorden in Europa . Het begin van het massale reli-toerisme, zou je kunnen zeggen. Er verscheen zelfs een echte reisgids die de pelgrim-wandelaars van allerlei nuttige tips moest voorzien om de tocht tot een goed einde te brengen. En dat viel absoluut niet mee in die tijd.
De Franse monnik Ayméry Picaud schreef een nuttige handleiding over ‘hoe de camino tot een goed einde te brengen’. Behalve het vermelden van aanbevelenswaardige plekken van herbergen, waterbronnen, heiligdommen langs de route en andere voor de godsvruchtige of de boetedoenende pelgrim interessante 'hot spots', waarschuwde hij voor bizarre en gevaarlijke gewoonten van de bewoners in het noorden van Spanje. Vooral de Basken in de provincie Navarra (hoewel de ETA nog niet bestond) stonden als levensgevaarlijk en zelfs moorddadig bekend. Ze hadden het overigens vooral gemunt op de Franse pelgrims. De Basken spraken volgens de Spanjaarden een lelijke en onbegrijpelijke taal, het Baskisch. Een taal die inderdaad absoluut totaal niet lijkt op een Romaanse taal. Sterker nog: met het Fins en het Hongaars zit het Baskisch in dezelfde taalgroep, en is voor de doorsnee Europeaan een niet te volgen taal.
De Basken zagen er (nog steeds volgens de katholieke Spanjaarden en Fransen) onaantrekkelijk, of zelfs ronduit lelijk uit. Bovendien waren ze zo geil als een boter: van sodomie, potloodventen en andere seksuele uitlokkingen en uitspattingen waren ze niet afkerig. Zelfs hun muilezels hadden ze van kuisheidsgordels voorzien. Volgens eigen zeggen om de dieren te beschermen tegen hun buren. Je moet het maar geloven.
En door zo’n land ga je fietsen. De ETA is er nog steeds actief, maar gelukkig wordt de organisatie niet verdacht van het leggen van bermbommen. De werkloosheid is in Spanje door de kredietcrisis opgelopen tot bijna 20% met alle gevolgen van dien. Een schrale troost dat de film ‘Fietsendieven’ van Italiaanse makelij is. En dat geen enkele Spaanse draaideurcrimineel op een vooroorlogs Lepper-zadel wil zitten. Kortom: ook voor de 21e-eeuwse pelgrim zit de camino vol met voetangels en klemmen.
De Franse monnik Ayméry Picaud schreef een nuttige handleiding over ‘hoe de camino tot een goed einde te brengen’. Behalve het vermelden van aanbevelenswaardige plekken van herbergen, waterbronnen, heiligdommen langs de route en andere voor de godsvruchtige of de boetedoenende pelgrim interessante 'hot spots', waarschuwde hij voor bizarre en gevaarlijke gewoonten van de bewoners in het noorden van Spanje. Vooral de Basken in de provincie Navarra (hoewel de ETA nog niet bestond) stonden als levensgevaarlijk en zelfs moorddadig bekend. Ze hadden het overigens vooral gemunt op de Franse pelgrims. De Basken spraken volgens de Spanjaarden een lelijke en onbegrijpelijke taal, het Baskisch. Een taal die inderdaad absoluut totaal niet lijkt op een Romaanse taal. Sterker nog: met het Fins en het Hongaars zit het Baskisch in dezelfde taalgroep, en is voor de doorsnee Europeaan een niet te volgen taal.
De Basken zagen er (nog steeds volgens de katholieke Spanjaarden en Fransen) onaantrekkelijk, of zelfs ronduit lelijk uit. Bovendien waren ze zo geil als een boter: van sodomie, potloodventen en andere seksuele uitlokkingen en uitspattingen waren ze niet afkerig. Zelfs hun muilezels hadden ze van kuisheidsgordels voorzien. Volgens eigen zeggen om de dieren te beschermen tegen hun buren. Je moet het maar geloven.
En door zo’n land ga je fietsen. De ETA is er nog steeds actief, maar gelukkig wordt de organisatie niet verdacht van het leggen van bermbommen. De werkloosheid is in Spanje door de kredietcrisis opgelopen tot bijna 20% met alle gevolgen van dien. Een schrale troost dat de film ‘Fietsendieven’ van Italiaanse makelij is. En dat geen enkele Spaanse draaideurcrimineel op een vooroorlogs Lepper-zadel wil zitten. Kortom: ook voor de 21e-eeuwse pelgrim zit de camino vol met voetangels en klemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten