Proloog: op weg naar de sterrenvelden

Nog een jaar. Welke gek begint er nu al met het bijhouden van dagboekachtige aantekeningen over de tocht die hij misschien helemaal niet zal maken? Maar zoals met veel reizen is de voorbereiding op, de gedachte aan en het brainstormen over de mogelijke reis al de reis zelf. Niet het fietsen van die bijna 2400 kilometer naar Santiago, maar het proces dat ertoe moet leiden. Want daar gaat het hier allemaal over. Hoe sterk is de eenzame fietser zolang hij nog geen kilometer getrapt heeft? Ongeneeslijke ziektes van jezelf of van degenen die dicht bij je staan zijn als de vroegere bandieten langs de camino die de argeloze en fysiek getergde pelgrim vanuit honderden hindernissen belaagden. Hem van zijn geld en geloof beroofden. In de 12e eeuw schreef de Franse monnik Ayméry Picaud al een reisgids over deze gevaren van de camino. Naast nuttige tips over herbergen en heiligdommen langs de route waarschuwde hij de pelgrims op hun lange weg te voet of te paard naar Compostela voor de bizarre en soms zelfs gevaarlijke gewoontes van de bevolking in het Noord-Spaanse land. Vooral voor de Basken in Navarra waren berucht en moorddadig, als we hem moeten geloven. Vooral op Franse pelgrims hadden ze het voorzien. Hun xenofobie ging zelfs zover dat ze hun muilezels van een kuisheidsgordel voorzagen wanneer er Franse pelgrims in aantocht waren. Hun eigen geilheid en exhibitionisme daarentegen staken ze echter niet onder stoelen of banken. Met dichtgeknepen billen vervolgden de Franse routiers hun weg naar de sterrenvelden in Galicië.

De camino is een industrie geworden. De Middeleeuwse reiziger bestaat niet meer. Glossy reisgidsen die gedetailleerd de routebeschrijving weergeven zijn er in alle soorten en maten. En mocht die papieren gids al te loodzwaar blijken, dan is er een GPS-route te downloaden die je vervolgens op je blackberry download waardoor je als een luxe verkenner de coördinaten onder je van meer dan 25 versnellingen voorziene toerfiets ziet wegspatten. Met honderdduizenden de camino op, maar gelukkig niet tegelijkertijd. Het mag op verschillende manieren. Te voet, te paard, per fiets en tegenwoordig ook per scootmobiel. Op andere vervoersmiddelen rust de vloek van Sint Jacob.

De Credencial del Peregrino is tijdlozer dan de Europese Verkiezingen

Vandaag mijn credencial del pregrino gekregen. Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob heeft het nummer van mijn pelgrimspaspoort bepaald op 016225. Daarnaast wat introductiebrieven met allerlei wetenswaardigheden. En twee exemplaren (81 en 82 van jaargang 2009) van de Jacobsstaf, het fraai uitgevoerde magazine dat vier maal per jaar wordt uitgegeven door het Genootschap. Aan het einde een opsomming van de fietsers, of lopers die hun ‘diploma’ in Compostela hebben gehaald, d.w.z. voldoende stempels hebben kunnen laten zien op hun credencial.

Volgens de credencial:
La puerta se abre a todos enfermos y sanos nop solo a catolicos sino aun a paganos, a judios herejes, ocjogos y vanos,; y mas brevemente, a buenos y profanos. (uit een 18e eeuws gedicht). Je hoeft dus niet stevig katholiek te zijn om de Spaanse refugios binnen te komen. Een hele gerusstelling.
En als het over Santiogo de Compostela gaat:
A este lugar vienen los pueblos barbaros y los que habitan en todos los climas del orbe…. Cumpliendo sus votos en accion de gracias para con el señor y llevando el premio de las alabanzas. Genade voor gelovigen en ongelovigen. En dat in tijden van xenofobie, een fenomeen van alle tijden dat opnieuw Europa lijkt te overspoelen. Ondanks de Europese verkiezingen van morgen.