DAG 34: 27 mei 2010
Route: Santiago de Compostela – Pontevedra – Vigo – Braga – Porto
Weer: licht tot zwaar bewolkt, in Porto zonniger; 20 graden
De buisreis (vanaf het busstation in Santiago) duur vier uur. We laten ons afzetten in het centrum van Porto. Eten aan de Cais de Ribeira, aan de Douro: bacalao a la marinheiro, een ontzettend grote portie. Druk, veel toeristen. Lopen daarna ook nog even naar het fraaie oude station, met de manshoge azulejos-wanden.
Een taxi brengt ons naar het vlioegveld. Inchecken, alleen handbagage bij ons. Fluitje van een cent. Het probleem komt als iedereen heeft plaatsgenomen in het vliegtuig. Klaar voor de start. Maar het feest gaat niet door. De Franse verkeersleiders staken, en er kan dus niet over Frankrijk gevlogen worden. Hoe nu?
Iedereen het vliegtuig uit en naar de infobalie van Ryanair. Lange rij. Ik weet me slinks in de voorste linie te positioneren, maar het levert niet datgene op wat ik beoogde. De vlucht naar Eindhoven (morgen, 28 mei) is al volgeboekt. Charleroi is een dubieuze optie, want vertrek morgen om zeven uur, en de Franse verkeersmisleiders staken in ieder geval tot morgenvroeg. Andere optie: Frankfurt vrijdag. Wel erg ver. Het wordt dus opnieuw Düsseldorf-Weeze, over twee dagen (zaterdag, 29 mei), eveneens vertrek om 17.30 uur. Het omboeken kost ook nog eens tien euri p.p. bij de skyboeven van Ryanair. Service: nada! De enige service: zoek het zelf maar uit.
En nu nog een albergue voor deze gestrande pelegrino’s. Bellen met Hervé, Peters schoonzoon in Brussel levert het vier sterren hotel Dom Enrique op: voor 75 euri per nacht, inclusief ontbijt. We nemen de metro om terug maar het centrum te reizen à 1,95 euri p.p. Het hotel ligt vlakbij metrostation Liberdade. En de kamer blijkt een junior-suite à 320 euri per nacht, met een schitterende uitzicht – vanaf het balcon – op de stad. Het zit de moderne pelgrim allemaal niet mee. Maar hondsmoe houden we het ’s avonds snel voor gezien, en eten in een Spaans restaurantje in de buurt een meer dan voortreffelijke paella marisco. De baas offreert ons na afloop een stevige glas aguardiente, een digestief van het gestookte soort. We slepen ons vijftig meter terug naar de ingang van Dom Enrique.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten