Mission accomplished, met de groeten uit Santaigo de Compostela

DAG 31: maandag 24 mei 2010

Route: Melide – Santiago de Compostela
Aantal km.: 56,40
Weer: Bewolkt, onweerachtig, 24 graden, weinig wind

Na een uitstekend ontbijt (gratis bananen mee voor onderweg) op pad voor de laatste etappe. Het is bewolkt, en regen dreigt. Maar we zullen ervan gespaard blijven. Galicië blijft Galicië en dar hoort regen bij, maar Sint Jacob durft het ons niet aan te doen op de laatste dag. Een vrij korte rit, zo’n 56 kilometer. Maar opnieuw verkijk je je op het parcours. Ook vandaag is het weer klimmen en dalen. Te lange klimmen, te korte dalingen. Onderweg scoren we onze voorlaatste stempel in een kapel onderweg. De laatste open plek op de credencial blijft gereserveerd voor Santiago de Compostela.
Halverwege de middag rijden we de stad binnen. Weinig opwindend, rommelig in de buitenwijken. Tot mijn verbijstering wordt ik ook nog eens klem gereden door de politie, omdat ik een rood stoplicht genegeerd heb. Of ik wel weet wat dat kost in Spanje? Ik heb geen idee, maar de Spaanse roadcop legt me uit dat deze overtreding Juan Carlos 150 euri oplevert. Ik put me uit in verontschuldigingen en leg mijn roekeloze gedrag uit vanwege het feit dat ik compañero Peter wilde inhalen, en geen oog had voor het rode stoplicht. De roadcop grijst: mooi verhaal, mar denk je er ook mee weg te komen. Dat kom ik, want ik geef aan op weg te zijn nar de kathedraal, dar mijn credencial te verzilveren in een echte compostela, en vervolgens belkaden met volle aflaten huiswaarts te keren. Helemaal naar Nederland, want daar komen we vandaan. Peter, die me gemist heeft is inmiddels spoorslags terug gefietst en ziet de onderhandelingen aan. De raodcop begint inmiddels waardering te krijgen voor deze prestatie op de fiets en strijkt over zijn raodcop-hart: 150 euri verdiend, bij wijze van spreken. En we fietsen verder het centrum van de stad in.

Aangekomen op het plein voor de kathedraal eerst op de foto. En dan naar het bureau waar de credencial getoond moet worden, de validiteit ervan wordt vastgesteld. Waarna je de officiële ‘compostela’ ter hand wordt gesteld. Mission accomplished.

Peters dochter Alcidie heeft inmiddels al wat mogelijke logeeradressen doorge-sms’t. De parador aan het plein voor de kathedraal blijkt wat te prijzig voor deze pelgrims. Het wordt daarom Hotel San Lorenzo aan de rand van het centrum. In ieder geval op loopafstand van de kathedraal.
Nadat we de bagage hebben afgeworpen, gedoucht hebben, meteen mar even de terugreis regelen. Na wat omtrekkende bewegingen boeken we via internet een vlucht bij Ryanair, van Porto naar Weeze. Om de incheckbevestigingen uit te printen moet ik zelf achter de hotelbalie kruipen om de baliepoes te assisteren. Het wicht, dat haar baas al gebeld heeft, slaagt er mar niet in het bestand op te zoeken en uit de printer te laten springen.
Om in Porto te komen reserveren we een busreis vanuit Compostela, zo’n 3 uur ‘bussen’. Op donderdag 27 mei om 21.15 uur zullen we in Weeze landen.
Ook met de vervoerder van fietsen en bagage wordt contact opgenomen. Morgen de spullen inleveren, om de handen vrij te hebben. Zeker als we ook nog naar de kust bij Finistera willen woensdag.

In het centrum is het ´s avonds aangenaam druk. We drinken er een gals rioja en eten er een dagplateau weg. Als we van de welverdiende rust in het hotel willen gaan genieten, stuiten we tegenover de kathedraal op een musicerend gezelschap studenten van de plaatselijke universiteit. Sfeervolle, Spaanse muziek op een plek die steeds mooier wordt. Vooral vanwege het floodlight waarin de machtige kathedraal inmiddels baadt.

De reis is ten einde. Meer dan 2600 kilometer gefietst, onder alle mogelijke weersomstandigheden. Alleen echte vrieskou hebben we niet ervaren. Morgen uitslapen.