Route: Roncesvalles – Erro – Urroz – Campanas – Puente la Reina – Estella
Aantal km.: 105,00
Weer: Licht bewolkt, fris, 12 graden
Na het zompige en koude weer van gisteren lijkt het vandaag de goede kant op te gaan. Weliswaar is het nog zwaar bewolkt als we vertrekken (pas om half negen kan er ontbeten worden in de La Posada!!), maar de vaart zit er snel in. Vlak is het nooit, maar het klimmen en dalen gaat in ieder geval op een humaner manier dan gisteren. En de rust heeft waarschijnlijk ook goed gedaan. Maar vooral het langdurig rijden door het dal van de rivier de Erro betekent dat je niet al te veel wordt opgezadeld met steile hellingen. Tot aan Urroz kunnen we de loop van de rivier volgen.
We mijden de drukke stad Pamplona, en volgen de oost-zuid route eronderdoor. In kilometers maakt het geen verschil, en bovendien is het traject minder bergachtig.
Dan gaat het even fout. We volgen een grindpad dat aanvankelijk nog de officiële Santiago-route is, maar op een gegeven ogenblik raken we het spoor bijster, na heel wat kilometers lastig klimmen vanwege het losse gesteente. Terug dan maar. Een omweg van uiteindelijk acht kilometer.
Komen dan uit bij de Ermita de Eunate, waar we ook nog een stempel scoren: een bijzondere plek aan de Aragon-route. Een arcade van 35 boogjes omgeeft de achthoekige kapel uit de 12e eeuw. De Ermita ligt prachtig in het glooiend landschap.
Dan Puente la Reina, een van de meest markante plekken van de Camino. De kerk is helaas dicht. Maar we eten er wel: friet en zo. Over de Rua Mayor rijden we het stadje in. Helaas is bijna alles gesloten vanwege de siësta, zodat er ook geen stempel te scoren is.
Tenslotte over de 900 jaar oude stenen brug over de Rio Arga. Op veel afbeeldingen die de Camino symboliseren staat de brug afgebeeld. Zelfs als achtergrond van dit blog (ON THE ROAD).
Vrij laat arriveren we in Estella (Lizarra; inderdaad van de groene Izarra). Imposante kerk. Later zullen we ontdekken dat die ook gesloten is. Een onderkomen vinden we in de Refugio in het centrum. Helaas zijn de kleinere kamers vol, zodat we in een schuur met meer dan 20 stapelbedden worden ondergebracht. Mannen en vrouwen door elkaar. Voor 6 euri per nacht, inclusief ontbijt. Er heerst geen ongezellige drukte: jong en oud, een internationaal gezelschap. Sommige uitdossingen zouden niet misstaan in een carnavalsoptocht. Alles ligt vol gestapeld met megarugzakken of fietstassen. De was hangt te drogen en op de patio wordt een kaartje gelegd en een fles bier geleegd.
Rond het uur van de paseo de stad in. Op het centrale plein een drukte van spelende kinderen. Belanden uiteindelijk in een bistro waar we ook het ‘diner’ zullen verwerken. Een ongelooflijke dagschotel met ternera, friet, een uitgebreide salade en een fles streekwijn. Vooraf al bier gehad. Maar we moeten vroeg terug zijn in de refugio. Om kwart over tien moet iedereen in het nest liggen. Ik mak nog snel van de gelegenheid gebruik om een kort bericht op het blog te plaatsen. Tot overmaat van ramp is het gaan regenen, zodat mijn fietsbroek die ik buiten op de lijn heb gehangen nog natter is dan ie al was.
Terug naar de refugio. Met het binnenhalen van de was (fietsbroek, handdoek) ben ik te laat: het heeft geregend en die krijg ik dus niet meer droog voor morgen. Als ik op de ‘slaapzaal’ kom is alles al donker. De eerste snurkers geven slaapsignalen af. Mijn mollige buurvrouw heeft zich als een rolmops in haar slaapzak gerold (een soort voorbehoedsmiddel?). Overal geritsel van slaapzakken en dekens die rechtgetrokken worden. Soms wat Babylonisch gemompel. De schuifdeur van de barak staat nog steeds wagenwijd open. De stapelbedden raken gevuld voor de nacht. Een interneringskamp voor vrijwilligers. De slaap kan ik moeilijk vatten. Niet alleen vanwege het multisonore gesnurk (ongelooflijk hoeveel soorten gesnurk er zijn!), maar ook vanwege mijn rechterbuurman die een hele tijd met een soort mijnwerkerslamp op zijn kop zijn track voor morgen ligt te bestuderen. Als ik na een uur of wat ingeslapen lijk, rommelen er nog een paar Italianen of Duitsers naar binnen. Pelgrims in de nacht. Uiteindelijk geef ik me gewonnen en val in de armen van Morpheus.
Hallo Peter en Gerard
BeantwoordenVerwijderenjulie zijn zondag al in Burgos aangekomen! Geweldig, wat een prestatie! En eindelijk zon. Het weer zit niet mee, wat een regen en koude wind hebben jullie gehad, Het is een echte barre pelgrimstocht in deze omstandigheden. We hebben jullie via het reisverslag gevolgd, maar konden maar niet ontdekken hoe je een reactie kon plaatsen; dat lukt nu eindelijk. Veel succes verder bij het naderen van Santiago!Jullie gaan het halen!!